Nederlands boekverslag 8 de glazen brug.

Samenvatting

De Tweede Wereldoorlog is uitgebroken en Stella, een Joodse vrouw van 20 jaar, zoekt samen met haar ouders een onderduikadres en valse persoonsbewijzen. Op een dag komt ze wat later van school en ontsnapt daardoor aan een razzia in hun straat, maar haar ouders worden wel opgepakt en gedeporteerd naar een concentratiekamp in Duitsland. Ze trekt dan in bij haar oom en tante in Amsterdam. Ook hier ontsnapt ze net aan een razzia, door via het dak te vluchten. De rest van haar familie wordt wel opgepakt en gedeporteerd.    Stella zoekt dan een onderduikadres met de hulp van meneer Roelofs, die haar ook een vals persoonsbewijs bezorgt. Ze heeft het adres van hem van Ruth, een schoolvriendin, gekregen. Meneer Roelofs brengt haar naar een boerderij waar zij kan onderduiken. Onderweg probeert hij Stella te verkrachten, maar dat mislukt. Toen een keer een patrouille Duitsers langs de boerderij kwamen, vond Roelofs dat Stella daar weg moest en regelde voor haar een nieuw onderduikadres in Haarlem bij een kinderloos echtpaar: de familie Baaks. Later wordt ze weer op een ander adres ondergebracht. Ze wordt dan geholpen door Carlo, een jongen uit het studentenverzet. Hij brengt Stella naar Amsterdam waar ze een zolderkamer krijgt. Ze krijgt van hem ook een nieuw persoonsbewijs op naam van Maria Roselier. De naam schijnt van een echt bestaand meisje geweest te zijn. Stella wil daarom meer over haar weten, maar Carlo wil er verder niets over vertellen. Hij zegt dan dat ze maar na de oorlog een keertje naar het plaatsje Avezeel in Zeeuws-Vlaanderen moet gaan, waar Maria heeft gewoond, om antwoord op haar vragen te krijgen. Daarna verdwijnt Carlo om ergens onder te duiken, omdat een van de leden van het studentenverzet was opgepakt.      Na de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog informeert Stella bij het Rode Kruis of er nog iemand leeft van haar familie, die naar Duitsland waren gedeporteerd. Zij hebben niets vernomen van haar familie. Stella gaat dan 12 jaar later op aandrang van haar ex-man Reinier naar Avezeel toe. Ze komt daar dan terecht bij de dorpsarts dr. Zegelrijke, die alles weet over de familie Roselier. Hij vertelt Stella dat Maria Roselier is gestorven aan longontsteking. Daarna gaan ze samen kijken naar het oude huis waar de Roseliers hebben gewoond. Stella weet daarna genoeg en gaat met de veerboot weer terug naar huis. Ze komt er dan achter dat ze niet eens had gevraagd hoe Maria eruit zag, maar ze besloot zich vast te houden aan de voorstelling die ze lang geleden van haar had gemaakt.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/51076

Mijn mening over het boek

Ik vind het wel een leuk boek, maar ook wat lastig. Ik kon er niet helemaal uit halen wanneer ze nou bij wie was en wie er nou telkens werden gedeporteerd. Dus soms begreep ik niet helemaal waar ze nou zat en wat ze nou van plan was om te doen. Ook toen deel 2 van het boek begon, begreep ik niet helemaal hoeveel jaar het nu verder was en wat er in al die jaren was gebeurd. Ik vind het knap van Stella dat ze zo sterk blijft in de oorlog, want telkens weer moet ze ergens anders heen en ze is helemaal alleen. Ook als ze een persoonsbewijs krijgt van iemand die echt heeft bestaan dan zou ik echt denken van jeetje mina dit is heftig. Want ze doet gewoon alsof ze iemand is die al dood is. Ik snap haar heel goed dat ze meer over dat meisje wil weten van wie ze de identiteit heeft, want je bent gewoon iemand die ook echt heeft geleefd en als ik dat zo hebben zou ik ook meer willen weten. Het lijkt me wel moeilijk om naar de plek te gaan waar diegene heeft geleefd, daarom begrijp ik heel goed dat ze pas 12 jaar later gaat. Ik vind dat Stella een sterk iemand is die heel veel aan kan als je bekijkt wat ze allemaal heeft meegemaakt. Dit boek laat ook zien dat zelfs de mensen die goed waren in de oorlog ook kwaad konden doen. Meneer Roelofs hielp Stella telkens met onderduiken maar probeerde haar wel te verkrachten. Dit vind ik erg goed aan het boek want meestal denk je dat de mensen die de Duitsers tegenwerken alleen maar goed zijn en dit boek laat zien dat ook zij wat minder goed konden zijn. Al met al vind ik het een heel leuk boek om te lezen en zou ik het ook zeker aanraden aan andere mensen, omdat het een interessant boek is en het ook niet een heel dik boek is dus dat valt dan ook weer mee.

Nederlands boekverslag 7 tralievader.

Mijn mening over het boek.

Ik vind het een leuk boek. Het gaat over de Tweede Wereld Oorlog en zulke boeken heb ik altijd interessant gevonden. Het boek leest lekker makkelijk door omdat het veel hoofdstukken bevat, dus de hoofdstukken zijn erg kort. Soms waren de kleine hoofdstukken wel vervelend, want dan begin je telkens met een nieuw verhaal, het is niet zo dat een hoofdstuk eindigt met iets spannends en dat er bijvoorbeeld twee hoofdstukken later weer wordt ingegaan op dat spannende. Het was telkens dat de vader vertelde over zijn tijd in ‘het kamp’ en wat hij daar allemaal heeft meegemaakt. Het waren veel verschillende verhalen, en er was niet echt hele erge spanning wat ik wel jammer vond, want als er iets spannends in het boek gebeurt vind ik het veel leuker om te lezen. Dit boek vond ik wel leuk om te lezen, omdat ik verhalen uit de Tweede Wereld Oorlog gewoon heel interessant vind, maar er had van mij wat meer spanning in mogen zitten. Het was niet zo dat ik echt dacht van ‘Oh en wat gaat er nu gebeuren dan?’, er kwamen niet echt vragen in mij op terwijl ik het boek las. Ik vind dat in het boek heel mooi wordt weergegeven hoe de kinderen reageren op al die verhalen. De ene wordt heel erg boos en die vindt ook dat hun vader te veel over het kamp praat en geen aandacht aan hun besteed. De ander is nieuwsgierig maar denkt ook dat de oorlog weer terug komt en de jongste, de ik-persoon, die luistert aandachtig en die vindt dat haar vader een held is. Ook vind ik dat het boek mooi laat zien dat als je zoiets ergs hebt meegemaakt zoals de vader, dat je er dan nog heel lang mee kunt blijven zitten. Samengevat, ik vind het een leuk boek, het is fijn om te lezen maar wat mij betreft had er wat meer spanning in gemogen, want dat had het boek voor mijn gevoel nog leuker gemaakt.

Samenvatting

De vader van de ik-figuur, Jochel genaamd, heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Hij heeft in een kamp gezeten, omdat hij van joodse afkomst was en hij praat er nu nog voortdurend over. De vader zegt dat hij "kamp" heeft. Zijn kinderen (het ik-figuur, Max en Simon) vergelijken dat met een ziekte als waterpokken. De kinderen worden beïnvloed door de oorlogstrauma’s van hun vader. Als vader ‘s nachts niet kan slapen en rond gaat lopen, worden ook de kinderen wakker. Ze mogen niet zeggen dat ze honger hebben, want in het kamp werd pas echt honger geleden. Alles wat ze zeggen heeft hun vader veel erger gehad, ze hebben volgens hun vader een luizenleven. Alles wat vader doet en zegt heeft te maken met het kamp. De kinderen zijn op school ook veel met de oorlog bezig, dit is logisch, want ze horen niets anders. De lerares vindt dat ze de oorlog maar eens moeten afsluiten.
Als vader tbc blijkt te hebben moet hij naar een sanatorium. Tijdens de bezoekuren vertelt hij de kinderen over zijn onderduikadressen. Zo heeft hij samen met andere onderduikers op het platteland gezeten. Ze werden echter verraden door een naburige boer.
Wanneer vader genezen is van de tbc, mag hij naar huis. Zijn gezin wacht de hele dag op hem, want hij komt veel later dan verwacht. Hij durfde namelijk niet met de trein mee.
De ik-figuur gaat met haar vriendin, Nellie naar een kerkmis. Ze was er nog nooit geweest en ze gaat er ook nooit meer heen, want ze vindt dat haar vader veel meer heeft geleden dan Jezus. Vader vindt God een "rotzak", omdat hij in het kamp heeft toegekeken hoe iedereen werd doodgemaakt. Dit is een aanleiding voor een hevige ruzie met Max. Max zegt dat vader hem maar eens moet slaan, net als de SS-ers. Vader lijkt lamgeslagen na deze opmerking.
Max verwijt zijn vader ook dat hij niet is zoals de andere vaders. Die gaan namelijk voetballen met hun kinderen, terwijl zijn vader alleen maar over het kamp kan praten. Vader vertelt dat er in het kamp ook werd gevoetbald, maar dat de spelers soms na de eerste helft al begraven konden worden. Het is dus maar goed dat vader niet van voetballen houdt. Nu is Max onder de indruk: hij rent naar zijn kamertje en begint te huilen.
Op een dag mogen de ik-figuur en de andere kinderen van Jochel naar de bioscoop. Ze hebben een film over Odysseus uitgekozen. Ze bewonderen hem. De ik-figuur vindt dat vader evenveel te verduren heeft gehad als Odysseus. Allen zijn ze erg onder de indruk van het verhaal.
Ook vertelt vader dat hij iemand vermoord heeft in het kamp. Hij heeft daar spijt van en verwijt de kampbeulen dat ze hem veranderd hebben in een beest. De kinderen vinden niet dat hij een beest is, want beesten tonen geen spijt. Vader blijkt er toch geen spijt van te hebben dat hij iemand vermoord heeft, maar van de manier waarop hij dat heeft gedaan. Hij had het veel langzamer moeten doen, zodat zijn slachtoffer de doodsangst langer had gevoeld.
Na de bevrijding hadden de Engelsen de gevangen opgehaald. Ze werden naar een transitkamp gebracht. Daar was gebleken dat de gevangen hun schaamte voorbij waren: ze deden hun behoefte op het gazon. Toen vader eindelijk thuiskwam, wachtte moeder op hem. Hij werd enthousiast omhelsd. Moeder herinnert zich dat nog goed en de tranen lopen over haar wangen, terwijl de kinderen toekijken.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/48984

Nederlands boekverslag 6 de vierde man.

Mijn mening over het boek.

Ik zou het boek niet aanraden om te lezen als je geen held bent in lezen. Ben je erg goed in lezen, dan zou ik je dit boek wel aanraden. Waarom ik het niet zou aanraden als je geen held bent in lezen is omdat het boek dan erg lastig is om te lezen en vooral om te begrijpen. Voor mijn gevoel zijn de zinnen te lang, ze maken het te langdraderig. Er zitten dan wel  komma’s in de zin, maar het zijn er teveel waardoor je snel de kluts kwijt raakt. Ook is het best wel een vaag verhaal. Het stukje dat Gerard ineens weggaat uit het huis vind ik heel vreemd. Hierin vindt hij papieren over de vorige drie mannen van Christine, die dood zijn gegaan en hij vindt dat ze op hem lijken. Dit stuk is voor mij wat onduidelijk omdat er voor mijn gevoel niet goed wordt verteld waar hij het op baseert dat die drie mannen op hem lijken. Ik snap wel dat hij het vreemd vindt, maar ik vind het een beetje een aparte wending in het verhaal, ook omdat het stuk dat hij vertrekt binnen een paar bladzijden wordt verteld. Daarom zou ik het boek niet aanraden als je niet een held bent in lezen omdat je dan best wel snel de kluts kwijtraakt en niet meer snapt waar het nou eigenlijk over gaat. Ben je echt goed in lezen, dan zou ik het boek wel aanraden. Het is sowieso wel een beetje een vaag verhaal, maar dat maakt het juist ook wel weer interessant. Als je goed bent in lezen ben je minder snel de draad kwijt, en kun je je goed vinden in langere zinnen dus is het makkelijker om het boek te lezen. Het boek is anders dan andere boeken wat het erg interessant maakt om te lezen. Het lijkt mij dan ook wel weer een uitdaging om het boek echt goed te snappen en echt te begrijpen wat de schrijver probeert te vertellen wat het lezen dan ook weer leuker maakt.

Samenvatting.

Gerard vertelt aan zijn vriend Ronald dat hij jaren geleden een verhouding had met een jonge weduwe van het vrouwelijke geslacht . Dan volgt in de hoofdstukken twee tot en met tien het verhaal van die verhouding en de verwikkelingen eromheen. Schrijver is uitgenodigd om in de Zuid-Nederlandse havenstad V. een lezing te houden voor de plaatselijke notabelen. Hij gaat erheen met de trein en valt door het regelmatige ritme van de wielen in slaap. Hij droomt akelig van een lange gang waarin een kloppend geluid naderbij komt zoals in een film de nadering van gevaar wordt aangekondigd. De lezing verloopt goed, schrijver meent zelfs dat hij zeer geestig is geweest die avond. Na afloop heeft hij weinig zin om in een plaatselijk hotel te overnachten. Dat komt hem goed uit, want de penningmeester van de vereniging die hem voor de lezing had gevraagd, nodigt hem uit bij haar te logeren. Christine is de naam van de penningmeester. Ze is een mooie, jonge en aantrekkelijke weduwe. Gerard raakt er opgewonden van, hoewel hij gewoonlijk de herenliefde bedrijft. Christine blijkt in een groot huis naast haar kapperszaak te wonen. Het idee dat ze wellicht ook nog rijk is, windt Gerard nog meer op. Ze gaan met elkaar naar bed en ondanks Gerards betrekkelijke onervarenheid op het gebied van de heteroseksuele liefde, zijn Gerard en Christine zeer voldaan. s Nachts heeft hij weer een nare droom over een magere zwarte man (de Dood) met een sleutel die zingt Tierelierelier ... wie is nummer vier ... ? De volgende ochtend ziet hij op het bureau van Christine een brief en een foto van een knappe jongen. Direct wordt hij op deze jongen verliefd. Deze Herman uit Düssel dorf moeten zal hij bezitten. Christine zal hem daarbij moeten helpen. Als Christine hem vraagt of hij het volgende weekend, tegen betaling, op haar huis wil passen, zegt hij dat meteen toe, want hij meent op die manier met die mooie Herman in contact te kunnen komen. Het volgen de weekend zal Christine naar Herman toe gaan, maar als Gerard bij haar is, aarzelt ze met vertrekken. Ze is niet zo zeker van Herman. Hij is weliswaar al lang verliefd op haar maar hij drinkt veel (net als Gerard) en is in bed nogal snel en woest. Gerard wendt occulte (verborgen) gaven voor om allerlei dingen van Herman te weten te komen (het verhoor -motief) en stelt voor dat ze Herman meeneemt naar huis onder het voorwendsel dat hij met zijn helderziende gaven wellicht van dienst kan zijn bij het bepalen van hun onderlinge verhouding. In werkelijkheid barst Gerard van verlangen om Herman inlevende lijve te aanschouwen. Als Christine zaterdagochtend is vertrokken, probeert Gerard te gaan schrijven, maar het grote, lege huis benauwt hem. Hij gaat een wandeling maken in de hoop de jongen te ontmoeten die hij de vorige dag in de Kamperfoeliestraat heeft gezien. Deze jongen komt hij niet tegen, maar voor de plaatselijke bioscoop pikt hij Laurens op, een lieve blonde knaap die hij meeneemt naar het huis van Christine. In een klein logeerkamertje vrijen ze met elkaar waarna Laurens weer weg gaat. In het kamertje achter een stapel kappersvakbladen vindt Gerard een rechthoekig kistje. Met een sleutel zoals hij die in zijn droom in handen van de Dood had gezien, maakt hij het kistje open. Hij vindt papieren, brieven en foto s van drie overleden minnaars van Christine. Alle drie vertonen grote gelijkenis met Gerard en alle drie waren ineens dood! Gerard vlucht in paniek terug naar zijn eigen huis in A., zich realiserend dat zijn dromen hem al gewaarschuwd hebben. Christine belt hem later op en vertelt dat ze Herman inderdaad heeft meegenomen. Ook vertelt ze dat Herman in V. een zwaar auto-ongeluk heeft gehad. Hij is tegen een schip gereden met de auto van Christine, hij is zwaar verminkt en mist ‚‚n oog. Gerard herinnert zich, dat hij van dit ongeluk een visioen heeft gehad, toen hij voor Christine de helderziende vriend speelde. Hij is dus de dans bijtijds ontsprongen. Weer later verneemt hij dat Christine met een Canadees is getrouwd, van wie ze ook alweer weduwe is. Dan is het verhaal uit en in hoofdstuk elf (het laatste) vraagt hij aan Ronald wat die er van vindt. Alleen het versje dat de Doos zong is hem ontschoten !Het oordeel van Ronald komen we overigens niet te weten.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/42067

Nederlands boekverslag 5 de tweeling.

Mijn mening over het boek.

Ik vind het een erg leuk boek. Hij is wel erg lang, maar de hoofdstukken zijn ook best lang dus dan heb je minder snel de neiging om te stoppen omdat je toch het hoofdstuk graag uit wilt hebben. Ik vind het erg mooi hoe ze telkens een klein stukje van het heden vertellen en daarna dan de hele gebeurtenis uit het verleden vertellen. Op sommige plekken was ik zo nieuwsgierig hoe dat stukje uit het verleden nou af liep dat ik wel door moest lezen van mezelf. Alleen ik vind het einde wat minder, dat Anna dan dood gaat. Dat verpeste voor mij echt het hele boek, dan heb je dat hele boek gelezen en dan gaat 1 van de 2 uiteindelijk dood, dat vond ik wat jammer. Ik zet dit boek toch op de nummer 1, omdat dit boek me gewoon heel erg meesleepte in de verhalen en ik het wel echt een heel leuk boek vond. Hierdoor gaat terug naar de kust naar plek 2, wierook en tranen plek 3, kinderjaren plek 4 en een jongensoorlog naar de 5^e plek.

Samenvatting.

Deel 1, Interbellum
De vierenzeventigjarige Lotte bevindt zich in het Thermaal Instituut in Spa voor een kuur tegen artrose. Tijdens de middag rust wordt ze wakker van een stevige Duits dame van haar eigen leeftijd. Ze antwoordt de vrouw in het Duits - dat zij heel goed spreekt omdat ze in Duitsland geboren is. Het blijkt dat de dames tweelingzussen zijn die op hun 6e jaar uit elkaar zijn gehaald. Anna vindt het heel leuk om haar zus weer eens te zien, maar Lotte vindt het niet bepaald fantastisch. Ze reageert met verwijten over de Duitsers die zes miljoen joden vermoord hebben en de oorlog begonnen zijn. Anna daarin tegen vertelt van de vernederingen en armoede van de Duitsers na de Eerste Wereldoorlog en herinnert Lotte er aan dat ook zij als Duitse geboren is.
De herinneringen van hun jeugd in Keulen komen weer boven. Hun moeder stierf aan borstkanker toen de meisjes 3 waren. Hun vader had toen al tbc en stierf 3 jaar later.
Lotte, ook besmet met tbc, ging met tante Elisabeth naar Nederland om in het Gooi te gaan wonen bij het gezin van de zoon van tante Elisabeth, de familie Rockanje. Haar nieuwe vader had een moeilijk karakter. Hij hield van klassieke muziek en was aanhanger van het communisme. Ze heeft herhaaldelijk hem een pijnlijke dood toegewenst tijdens één van zijn vele woede-uitbarstingen. Tijdens de tijd toen ze moest genezen van tbc, schreef ze veel brieven naar Anna, maar die kreeg die nooit te zien. Na haar genezing groeide Lotte op als een echt Nederlands meisje. Tijdens een winter kwam ze onder het ijs terecht en werd ze met veel moeite weer tot leven gewekt. Sinds toen had ze moeite met praten. Ze kon wel goed zingen en zong in het radiokinderkoor. Ze kreeg zangles en een piano. Haar stiefvader belette haar het spelen door tijdens haar spel zijn beroemde grammofoon aan te zetten. Ook tegenover zijn vrouw en zijn andere kinderen gedroeg hij zich erg vervelend. Na een ongeluk was hij een tijd op de rand van leven en dood.
Hij herstelde toen de spanningen tussen de staten onderling toe nam. Lotte was van plan om Anna in Duitsland te bezoeken, maar door de oorlog ging dit aanvankelijk niet.
Anna werd door haar grootvader meegenomen naar zijn boerderij aan de Lippe. Ook woonde daar oom Heinrich en tante Liesl. Anna vond de overgang van stad naar platteland erg zwaar. Ze moest naar de rooms-katholieke kerk, waar Jacobsmeter pastoor was.(hij speelt overigens een zeer belangrijke rol in haar leven) Een paar jaar later stierf haar grootvader. Anna was gewend aan het boerenleven en dacht dat Lotte haar vergeten was. Oom Heinrich trouwde met Martha Honnekop, een baarbaarse vrouw. Martha was lui en bracht veel kinderen ter wereld. Het werk kwam op Anna neer, waardoor ze niet naar het gymnasium kon. Toen Anna 16 was zag ze bij een smid een foto van Hitler in de krant. Er ontstond een vriendschap tussen Anna en de smid die lid was van de NSDAP.
Oom Heinrich was tegen Hitler en tegen de vriendschap en mishandelde Anna daarom vreselijk. Zo erg zelfs dat Anna naar de dokter moest die constateerde dat haar baarmoeder was gedraaid. Pastoor Jacobsmeyer zorgde ervoor dat Anna naar een klooster kon. Daar herstelde ze helemaal, en ook met de ideeën van Hitler kon ze het absoluut niet meer vinden.
Omdat ze zo’n mooi meisje met blond haar en blauwe ogen was, werd ze gevraagd om in een toneelstuk van de Hitler-Jugend te spelen. Ze was een van de weinigen in het dorp die een goede Duitse uitspraak had. Toen Anna terug kwam in haar dorp was Hitler aan de macht gekomen en waren veel mensen in het dorp lid van een nazi-club. Kort daarna kon ze via de pastoor een opleiding als dienstmeisje voor de betere stand volgen.
Toen ze 21 jaar werd moest ze een document ondertekenen over het voogdijschap van oom Heinrich, ze tekende het zonder het te lezen. Maar in het document stond dat oom Heinrich jaarlijks verklaard had dat ze zwakzinnig was. Ook wam ze erachter dat ze onvruchtbaar was, door de afranseling door oom Heinrich. Later mocht ze in dienst bij een adellijke familie, als dienstmeisje. Ze had een erg armoedig en eenvoudig leven, ze kon niet liefhebben, en wantrouwde mensen door haar vreselijke jeugd.

Deel 2, Oorlog
Lotte ging op bezoek bij Anna om daar de jaarwisseling door te brengen. Lotte verwachte veel van de ontmoeting maar het werd een grote teleurstelling.
Anna verweet zich zelf na het vertrek van Lotte dat ze zo koel tegen Lotte had gedaan. Ze kon gewoonweg niet tegen het feit dat er iemand voor haar was, er had nooit iemand van haar gehouden, en ze dacht dat het ook nooit zou gebeuren. Het bezoek was dus één grote ramp…
Tijdens een dans avond ontmoette Anna een soldaat uit Wenen, Martin Grosalie. Er ontstond een relatie die zich in het begin zou uiten in het sturen van brieven aan elkaar, omdat Martin naar het front ging. Na de Duitse aanval op Polen genoten ze samen van een vakantie. Toen Keulen werd gebombardeerd vertrok de familie waar ze werkte naar Oost-Pruisen. Anna ging de familie achter na in de winter van 1940/1941.
Eind 1941 had Martin verlof en vroeg haar met hem te trouwen. Het trouwen kon niet door gaan, maar Anna maakte wel kennis met de enigszins gestoorde moeder van Martin en zijn vader.
Toen ze terug bij haar werkgever was moest ze meeverhuizen naar een landgoed bij Berlijn. Een jaar later trouwde ze als nog met Martin. Anna was getuige van een samenzwering tegen Hitler in 1944. Martin kwam bij de Waffen-SS en adviseerde Anna naar Wenen te gaan; de Russen zouden spoedig in Pruisen zijn. In Wenen kreeg ze een bericht dat Martin was gesneuveld in de Eifel. Na een periode van depressies hielp de sociale dienst van de SS haar er weer een beetje boven op en zorgde voor werk.


Lotte leerde in de eerste maanden van de oorlog David de Vries kennen, die haar op de piano begeleidde. Een tijdje later werd David door de Duitse politie opgepakt en naar het kamp Buchenwald gestuurd. Ze hield veel van David, en ze waren al verloofd. Ze zocht haar steun bij zijn oudere broer: Ernst. Zijn familie dook bij de ouders van Lotte onder. Daarna kwamen meerdere onderduikers. Haar moeder werd ziek en ging naar het ziekenhuis. Na haar operatie kreeg ze extra voedselbonnen, maar die werden door Lotte's vader achtergehouden. Toen Lotte dit ontdekte kreeg ze de bonnen wel van hem, maar hij wist haar diep te kwetsen door te zeggen: "na al die jaren... nog steeds een echte moffin.". Toen ze een tekort aan voedsel kregen deed ook Lotte mee aan de voedseltochten, met alle avonturen vandien. Vlak voor het einde van de oorlog trouwde ze met de vioolbouwer Ernst Goudriaan. Eigenlijk hield ze nog steeds veel van David, maar dat heeft ze altijd weten te verbergen.
Ernst en Lotte kregen samen een kindje.

Deel 3, Vrede (Aprés le déluge encore nous)
De komst van de Amerikanen maakte een einde aan de oorlog voor Anna.
Na een korte tijd gevangen te hebben gezeten, werd Anna in september 1945 vrij gelaten. Ze wilde nu bij de kinderbescherming gaan werken. Ze vond het erg dat ze geen kinderen kon krijgen, maar dat lag ook behoorlijk kritiek, omdat ze kinderen had willen krijgen met haar overleden man. (toen ze nog niet wist dat ze onvruchtbaar was)
Voordat ze aan de opleiding begon bezoekt ze eerst het graf van Martin. Ze kwam te weten hoe Martin gesneuveld was. Hij had zijn vrachtwagen gestopt toen zijn vrienden appels wilden gaan plukken en werd getroffen door een verdwaalde granaat.
Ze ging daarna naar Nederland om Lotte te bezoeken, maar die wilde geen Duits met Anna praten. Het bezoek werd weer een grote teleurstelling.

Lotte beleefde de komst van de geallieerden en zag hoe de Duitsers werden afgevoerd. De onderduikers verlieten het huis en haar moeder kwam opnieuw in het ziekenhuis terecht. De opgebouwde spanningen van de afgelopen jaren eisten hun tol. Ernst kreeg een baan in Den Haag, waar hij en Lotte gingen wonen.
Lotte was er eenzaam zonder alle drukte van de onderduikers. Ook was haar mooie zangstem verdwenen. Ze leefde vooral voor de zorg voor haar kinderen.
Zo zijn de jaren verstreken, waarna ze elkaar, tegenkwamen in de kuurbaden van Spa. Eerst wilde Lotte helemaal niets te maken hebben met Anna, die haar elke keer toch weer overrompelde. Anna en Lotte hebben beide veel herinneringen naar boven gehaald. Zo weer een avond, Anna verteld over haar rouwperiode na het overlijden van haar man Martin(al heel lang geleden!)
Na samen te hebben gegeten zoals altijd gaat de tweeling naar bed, met de verwachting elkaar de volgende dag weer te zien.
Als Lotte de volgende dag naar haar modderbad gaat, wordt haar door iemand van het personeel verteld dat de vrouw met wie ze de laatste tijd optrok was overleden aan een hartaanval. Met pijn in haar hart beseft Lotte op dat moment dat haar erkenning met haar Duitse wederhelft te laat is gekomen. Dan vraagt de vrouw haar: "Weet U of ze familie had?... U was tenslotte haar vriendin..." " Nee..." zei Lotte "Ik ben... ze is mijn zuster."

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/59501

K. Promotie.

Waarom jij dit boek móét lezen? Nou wel om de volgende reden. Het boek leest lekker door, het boek neemt je mee in elk verhaal en maakt je nieuwsgierig. Het mag dan wel een dik boek zijn, maar als je eenmaal aan het lezen bent heb je het ook zo uit. Dit is geen boek waarvan je denkt, er zit geen verhaal in, of, dit is totaal niet realistisch. Nee. Dit boek is realistisch en in dit boek zit wel een verhaal. Je kan hierdoor zelfs anders naar de Tweede Wereld Oorlog gaan kijken. Sommige mensen vinden dat alles de schuld is van de Duitsers, dat we totaal geen medelijden met het volk moeten hebben hoe die hebben geleden tijdens de oorlog, maar als je dit boek leest, zie je het ook vanaf de andere kant. Dan zie je dat zij het ook niet makkelijk hadden en dat ze gewoon gehersenspoeld waren door Hitler. Het laat je er anders tegen aan kijken en dat is juist het mooie van dit boek. Het is niet alleen leuk en interessant om te lezen, nee je leert er ook iets van en dat is de reden waarom jou leven niet compleet is zonder dat je dit boek hebt gelezen.

Nederlands boekverslag 4 kinderjaren.

Mijn mening over het boek

Ik vind het een leuk boek, ik hou van oorlogsboeken dus dit leek me wel een leuk boek omdat het vanuit een kind is geschreven. Sommige dingen snapte ik alleen niet helemaal, bijvoorbeeld dat ze naar Palestina wilden met de trein, maar is dat omdat ze daar weg komen of omdat het daar veilig is, dat vraag ik me wel af. Ik vind het jammer dat er niet heel veel spannends in gebeurt, tenminste ik vond dat niet het geval, het had van mij wel iets spannender gemogen. Ik vind het wel interessant want je zag echt hoe een kind de oorlog mee maakt en hoe hij sommige dingen gewoon niet snapt. Ik vind dat het boek heel mooi is geschreven want je hebt echt het gevoel alsof je telkens vanuit die jongen zijn ogen alles meemaakt. Vergeleken met de andere boeken zet ik dit boek wel op nummer 3, want ik vind het spannender en leuker als een jongensoorlog, maar minder spannend dan wierook en tranen (nummer twee) en terug naar de kust (nummer 1).

Samenvatting

Het boek gaat over een jongetje van Joodse afkomst. Met zijn vader en moeder woont hij in Amsterdam. Op een dag worden hij en z’n moeder per ongeluk naar Westerbork gestuurd. Na een week mogen ze weer naar huis. Kort daarop is hij jarig; hij krijgt erg veel cadeautjes, waaronder een harlekijntje. De invloed van de oorlog wordt steeds voelbaarder, met name de Jodenhaat wordt duidelijker. De kruidenier wil niets meer aan hen verkopen, maar de glazenwasser komt nog steeds. Hij moet nu een Jodenster dragen. Bij een inval door soldaten moeten ze hun huis uit. Ze moeten naar het Muiderpoortstation, waar ze op de trein gezet worden naar Westerbork. De ouders denken of willen denken dat ze naar Palestina gaan; ze hoeven alleen nog maar de papieren klaar te krijgen. Op een dag worden er mensen omgeroepen die weg mogen uit dit kamp. Zij horen daar ook bij. Helaas gaan ze niet naar Palestina, maar naar een ander kamp waar zijn vader gescheiden wordt van hem en zijn moeder. Hij mag in het nieuwe kamp af en toe mee om de keukenpannen schoon te maken, pas de tweede keer snapt hij dat hij ze leeg moet eten. Op vaders verjaardag zien ze vader eindelijk weer, moeder heeft een taart gemaakt van aardappelen en broodkruimels. Als zijn vader ziek wordt en naar de ziekenbarak moet bevalt hij dit wel, omdat hij zijn vader nu vaker ziet. Als hij van de dokter zijn moeder moet gaan halen omdat zijn vader niet lang meer heeft te leven verdwaald hij en vergeet de boodschap door te geven. Toch zijn ze er net op tijd bij om vader te zien sterven. Nu moet hij van de grote kinderen een proef afleggen om te bewijzen dat hij bij de groten hoort. Hij moet het ketelhuis binnengaan, hier blijken allemaal lijken te liggen. Als hij zijn moeder hierover vertelt, zegt zei dat dit het knekelhuis heet. Hij mag er nooit meer komen en wordt van top tot teen behandeld met ontsmettingsmiddel. Moeder en hij vertrekken weer met een andere trein. Nog steeds wordt hem verteld dat ze op weg zijn naar Palestina. Hij heeft geslapen en zijn moeder vertelt hem dingen die hij zich niet kan herinneren. Zij zegt hem dat ze al twee weken in de trein zitten. Als de trein voor langere tijd stopt gaat hij met Trude, een vrouw die hij al kent van voor het kamp, brandnetels zoeken om soep van te koken. De volgende dag komen de Russen hen bevrijden, ze nemen de Moffen mee. De mensen uit de trein worden ondergebracht in verschillende huizen in Tröbitz. Zijn moeder is ziek en wordt naar het ziekenhuis gebracht. Hij slaapt bij Trude en Eva op een kamer. Hij bezoekt zijn moeder nog een keer in het ziekenhuis. Ze is er slecht aan toe, het lijkt of ze gek geworden is. Later zegt Trude dat de weg afgesloten is en hij niet naar zijn moeder kan, maar ze liegt want zijn moeder is dood. Eva vertelt hem dat zijn moeder dood is. Hierop wordt hij zo boos op Trude dat hij koorts krijgt en vijf dagen ziek op bed ligt. Met een Canadese vrachtwagen gaan ze terug naar Amsterdam. Meneer Paul en zijn vrouw willen hem wel adopteren. Eerst weigert hij te eten. Hij kotst ook alles uit, maar omdat hij nu een grote jongen is, hij is immers acht, moet hij het zelf opruimen.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/45359 

 

J. Schilderij. 

Je ziet hier een jongetje dat graag over de weg wil omdat hij naar zijn moeder wil. Hij zegt met een zielig gezicht ‘mama?’, omdat hij niet naar haar toe kan vanwege de wegafsluiting. In het boek vind dit ook plaats. Het jongetje wil graag naar zijn moeder toe want zij ligt in het ziekenhuis, alleen Trude, de vrouw die voor hem zorgt, zegt dat dat niet kan omdat de weg is afgesloten. Hij vraagt waarom ze dan niet door het weiland gaan, want dat hadden ze immers de vorige keer ook gedaan. Alleen Trude zegt dat dat niet kan. Hij begrijpt er niets van en als ze in het huis aankomen waar ze verblijven komt Eva erachter dat Trude het nog niet heeft verteld. Trude bedoelde met dat de weg afgesloten is, dat zijn moeder dood is gegaan. Dat de weg om naar haar toe te kunnen afgesloten is omdat ze er niet meer is. Hij wordt dan ook heel boos op Trude. Daarom heb ik deze tekening gemaakt omdat je hier ziet wat Trude zei over een afgesloten weg en je ziet ook hoe de jongen het opvatte omdat hij echt dacht dat de weg afgesloten was.

Nederlands boekverslag 3 wierook en tranen.

 

Mijn mening over het boek.

Ik vond het een leuk boek om te lezen, vooral omdat ik oorlogsverhalen heel interessant vind was dit een leuk boek om te lezen. Vooral omdat er dingen in gebeuren die je niet zou verwachten, zoals dat Waldo beide ouders al vrij snel verliest en in het einde zijn buurmeisje ook nog. Het is niet een heel spannend boek maar wel leuk om te lezen! Ik zou het boek daarom ook aan andere mensen aanraden. Het is soms wel een beetje een moeilijk boek omdat de hoofdpersonen uit België komen en dus worden sommige woorden ook in het Vlaams opgeschreven. Daarbij moet je dan wel even nadenken van oké wat betekend dit. Als ik het moet vergelijken met de andere twee boeken zet ik dit boek op plek 2, jongensoorlog op plek 3 en terug naar de kust op plek 1. Ik vind het boek niet leuker dan terug naar de kust omdat je daar echt over het boek moet nadenken wie de dader is en die spanning had ik bij dit boek wat minder.

Samenvatting

Waldo Havermans was met zijn vader en moeder op de vlucht voor de Duitsers. In het plaatsje Poperinge stopten ze om een overnachtingplaats te zoeken. Terwijl Waldo en zijn moeder bij de fietsen bleven wachten, ging pa een kamer zoeken. Na 10 minuten kwam hij terug met het bericht een slaapplaatsje gevonden te hebben bij een oud vrouwtje en haar kleinzoon Willy. De vrouw bracht hun naar hun kamer maar ze konden niet slapen. Toen ze eenmaal sliepen werden ze gewekt door Willy die midden in de nacht rattengif kwam strooien. De dag erna vertrokken ze weer en bij de Franse grens werd hun door de veldwachter verteld dat de grens voorlopig gesloten was. Een andere veldwachter vertelde dat de grens bij Menen waarschijnlijk nog open was, dus fietsten ze daarheen. Toen ze een stukje gefietst hadden vroeg moeder of ze even mocht plassen. Terwijl moeder in de bosjes was kwamen de vliegtuigen. Nadat moeder uit de bosjes kwam, gingen ze in de greppel liggen. Toen vielen een paar bommen en werd Waldo tijdelijk verblindt. Nadat hij weer kon zien, zag hij dat zijn vader dood was en zijn moeder verdwenen was. Hij werd wakker in een nood hospitaal. Waldo reed met Evarist mee, een soldaat die een vrachtwagen uit een leger colonne bestuurde. Ze waren op weg naar de kust, een vluchtelingenkamp. Uiteindelijk kregen ze in een dorpje soep van hulpverleners. Daar ontmoette hij Vera en ging samen met haar naar de kust, maar eerst moesten ze de nacht doorbrengen in een oude mosterdfabriek. Toen Waldo en Vera wakker werden, hoorden ze geschut in de verte. En zagen ze grote rookpluimen aan de horizon. Ze besloten gelijk te vertrekken en mengden zich weer tussen de stroom van vluchtelingen. Onderweg stopte Vera even bij een veldkapelletje om te bidden waarna ze hun weg vervolgden. Ze kwamen in een dorpje dat bijna geheel door de bommen verwoest was. Ze stopten even om in een half verwoeste kerk te kijken. Daarna liepen ze weer verder. Rond een uur of twee was geen mens op de weg. Toen kwam er een veldwachter aan gefietst en riep dat de Duitsers kwamen. Waldo en Vera verstopten zich in een schuur langs de weg. De colonne Duitsers stopte bij de schuur en riep dat iedereen met de handen omhoog naar buiten moest komen. De Duitsers keken raar op toen ze Waldo en Vera zagen. Waldo en Vera kregen sinaasappels van de Duitsers en daarna gingen ze slapen, wat niet echt lukte. Toen ze daar lagen besloten ze naar huis te gaan. Ze gingen naar Andreas (oom van Vera) in Tielt. Andreas wou hen eerst niet binnenlaten omdat hij bezoek had, maar liet ze daarna toch in de keuken een boterham eten. Daarna gingen ze weer weg en volgden ze de spoorlijn naar Gent. Ze schuilden in een Stationshal toen het begon te regenen. Op dat moment kwam er een trein binnen met krijgsgevangenen. Tussen de krijgsgevangenen zat ook Evarist. Toen de soldaten en de krijgsgevangenen weg waren moesten Waldo en Vera van de stationschef vertrekken. Waldo en Vera kwamen tijdens hun reis bij een rivier genaamd 'de Leie' aan. Ze gingen in een bootje liggen en lagen stil te luisteren naar het klotsen van het water, toen ze opeens Duitsers met motoren hoorden aankomen. Het duurde niet lang voor ze hun ontdekten. Ze mochten met de Duitsers mee naar Antwerpen rijden, maar de Duitsers reden al snel van de verharde weg af. Waldo werd neergeslagen. Het laatste wat hij zag was hoe de Duitsers Vera meenamen het bos in. Toen hij bijkwam waren de Duitsers weg. Hij ging Vera zoeken en vond haar kreunend en niet in staat om te lopen. De Duitsers hadden haar verkracht. Waldo rende naar de verharde weg om hulp te zoeken. Hij zag in de verte een woonwagen met een paard. Tegen de man vertelde hij wat er gebeurd was en er kwam een man, genaamd Juul, uit de woonwagen die met Waldo naar Vera ging. Juul haalde nog 4 man en ze droegen Vera naar de ambulance die inmiddels door de bestuurder van de woonwagen was aangehouden. Vera werd naar Gent gebracht en Waldo reed met de woonwagen mee naar Gent. In Juul vindt Waldo al snel een vriend. Tegen de avond komen ze aan in Gent. In het ziekenhuis waarnaar Vera werd overgebracht brengt eerst een ziekenzuster Waldo voorzichtig op de hoogte van Vera's toestand. Eerst zegt ze dat ze op god moeten hopen en bidden voor haar genezing. Later, nadat een dokter bij haar is geweest, dat Vera nu een engeltje in de hemel is. Voor Waldo stort de wereld in elkaar. In de kapel, waar de zuster met hem wil bidden en waar 'de zoete dronken makende geur van wierook' naar hem toedrijft, twijfelt Waldo aan Gods goedheid. Bij het verlaten van de kapel stopt hij het geldstuk dat hij van Juul heeft gekregen in het offerblok. De zuster glimlachte en aaide hem nog eens over zijn hoofd.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/44133

 

L. Gedicht.

 

Oorlog zit vol haat en pijn

Schuldig of onschuldig, niemand vindt het fijn

Het doet mensen verdriet

Maar het is net alsof niemand het beseft, of dat echt ziet

 

Zonder te denken, zonder gevoel schiet je iemand neer

Er is zoveel afkeer heen en weer

Waarom doe je dit, omdat je opdrachtgever het zegt

Jij zet je leven voor hem op het spel en vecht

 

Mensen leven met angst en pijn

En dat komt door jou

Is dit wat je wilt, vindt je dit echt fijn

 

Elke dag weer beroof je iemand van het leven

Op het einde zul je je schamen en krijg je spijt

Dat gevoel zal je achtervolgen, en dat is niet voor even

 

 

Dit gedicht gaat over de Duitse soldaten uit de Tweede Wereld Oorlog. Met gedicht bedoel ik dat ik het gewoon niet snap dat mensen oorlog voeren. Dat ik niet snap wat het nut ervan is en dat ik gewoon vind dat er geen oorlog meer mag zijn. Het omschrijft een beetje hoe ik er tegenaan kijk van dat ik denk dat ze zonder gevoel iemand zo neer schieten en dat ze niet doorhebben hoeveel verdriet ze er mensen mee aandoen. En dat het nergens op slaat dat ze zulke dingen doen omdat 1 bepaald persoon maar zegt dat het moet. Ik denk dat als ze echt goed na gaan denken dat ze het ook helemaal niet willen. En dat als ze de oorlog hebben verloren dat het gevoel van spijt en schaamte zich hun het hele leven zal achtervolgen.

Nederlands boekverslag 2 terug naar de kust.





                      



Mijn mening over het boek.

Ik vind het een super boek om te lezen. Je wordt vanaf het eerste hoofdstuk al meegesleurd in het verhaal en vanaf het eerste hoofdstuk is het gelijk spannend! Dat maakt het boek zo leuk. Je verdenkt allemaal mensen in het boek maar je twijfelt ook steeds weer. Als je het denkt te weten heb je het ineens weer mis! Ik zou dit boek echt aanraden voor andere mensen want het is een leuk boek voor iedereen. Als ik dit boek vergelijk met het vorige boek dat ik heb gelezen (een jongensoorlog) vind ik dit een veel leuker boek. Het is veel spannender en daardoor veel leuker om te lezen. En vooral omdat je op het einde wordt verrast omdat de dader iemand blijkt te zijn die je nooit voor ogen had is het een super leuk boek.

Samenvatting.

Terug Naar De Kust gaat de hoofdpersoon Maria Vos, een alleenstaande moeder met twee kinderen. Zij heeft kort geleden haar vriend (Geert) uit haar huis gezet, en blijkt vervolgens van hem zwanger te zijn. Omdat ze niet aan een nieuw kind toe is, besluit ze tot een abortus. Vanaf dat moment wordt ze gestalkt door een onbekend persoon. Eerst stuurt deze dreigbrieven, waarna het steeds gevaarlijker wordt, ze verdenkt Geert van deze acties. Ze besluit te vluchten naar het dorpje aan de kust waar ze opgroeide, en waar haar zus Ans nu woont. Ans zat zelf ook in de knoop, vanwege haar man, die haar verlaten heeft en nu spoorloos verdwenen is. Iedereen denkt dat Maria gek is, en alles wijst daar ook op, niemand gelooft haar. Uiteindelijk gaat ze zelf ook denken dat ze gek wordt omdat er geen bewijs is. Ze neemt een vriend (Harry) in vertrouwen, en samen zoeken ze naar bewijzen. Als ze te dicht bij de waarheid komen wordt Harry vermoord en Maria gegijzeld. Wanneer de moordenaar op het punt staat Maria te vermoorden, redt de psycholoog van Ans, Maria. Ans blijkt de moordenaar te zijn, vanwege problemen uit hun jeugd en het nu kinderloos zijn, terwijl Maria twee kinderen heeft en er ook nog een heeft laten weghalen.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/65351

E. Collage.

In deze collage zie je niet hele vrolijke afbeeldingen. Je ziet een donkere nacht met een heldere maan omdat ik bij dit verhaal een beetje een donker gevoel kreeg. Ook een brandend huis, omdat het huis van Maria in de brand vliegt. Ook zie je een afbeelding van een meisje/vrouw die alleen is, omdat ik merkte dat Maria in het verhaal zich heel erg alleen voelde. Haat en spanning komen ook zeker in het verhaal naar voren, daarom horen voor mij ook deze woorden erbij, omdat je gewoon bijna een haatgevoel krijgt tegen degene die dit Maria aandoet en het gewoon een ontzettend spannend verhaal is. Het woord help en why kwamen bij mij ook naar boven, want ze heeft hulp nodig en je vraagt je af waarom dit allemaal gebeurt en waarom diegene (Ans dus) dit Maria aan doet. Je ziet ook een bang jongetje en een man die zich pijn doet, omdat je merkt in het verhaal dat Maria heel bang is en dat het haar pijn doet dat dit haar allemaal overkomt. Ik merkte ook dat het haar pijn deed wat ze haar kinderen aandeed, want ze liet hun soort van een beetje in de steek. Ook heb ik voor een plaatje gekozen waar twee ouders gescheiden zijn en een kind daar midden in zit, omdat dat ook in dit verhaal van toepassing is. Maria besluit om bij Geert weg te gaan en de kinderen worden daar de dupe van, omdat zij worden meegenomen naar een dorpje aan de kust en dus weggenomen worden bij hun vader, die niet eens weet waar ze zijn. Ook het plaatje van dat de moeder haar kind vermoord (abortus) is heel erg van toepassing bij dit boek, want daar draait het eigenlijk allemaal om. Maria zet heel erg door en geeft niet op daarom heb ik daar ook een plaatje bij gezocht en omdat het een goed einde heeft heb ik ook een plaatje daarvoor gekozen.